Een monoloog over trots en schaamte.
Tine leidt de bingo in een buurthuis. Ze komt vandaag te laat. Tine verontschuldigt zich en begint onbedoeld over haar pas overleden moeder, met wie ze al tien jaar geen contact had. Net zag ze haar ouderlijk huis en ontdekte de armzalige omstandigheden waaronder haar moeder blijkbaar woonde. Terwijl Tine haar best doet om op vrolijke wijze de bingo tot een goed einde te brengen, ontleedt ze de relatie met haar moeder. Die staat opeens in een heel ander daglicht. Had ze meer moeten zien, iets anders kunnen doen? Ze vraagt het zich hardop af. En dan roept er iemand: ‘Bingo!’
Bij BINGO! zit je met je kopje koffie of thee en een bingokaart met anderen aan een tafel. Tijdens het bekende spel met de genummerde ballen word je meegenomen naar Tines jeugd. Vlak voor en tussen de tafels door speelt Tamara Schoppert deze door Herman van de Wijdeven geschreven theatertekst. En wanneer de prijs is gewonnen, kijkt iedereen elkaar eens goed aan en drinkt nog een kop koffie of thee met elkaar.
Toegang is gratis, maar vol is vol dus kom op tijd.
